تاریخچه و نحوه تولد اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک
مقدمه
بیومتریک به عنوان یک روش شناسایی و تأیید هویت اشخاص بر اساس ویژگی‌های فیزیکی و رفتاری، در دهه‌های اخیر به شدت مورد توجه قرار گرفته است. از جمله روش‌های بیومتریک، استفاده از اثر انگشت به عنوان یک روش امن و قابل اطمینان برای شناسایی افراد است. در این مقاله به بررسی تاریخچه و نحوه تولد اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک می‌پردازیم.
تاریخچه
استفاده از اثر انگشت به عنوان یک روش شناسایی افراد به قدمت چندین قرن برمی‌گردد. در سال ۱۸۵۸، سر ویلیام جیمز هرشل، یک مقام انگلیسی در هند، از اثر انگشت به عنوان روشی برای شناسایی افراد در اسناد قانونی استفاده کرد. در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن ۲۰، این روش در برخی کشورها به عنوان روشی برای شناسایی مجرمان به کار گرفته شد.
اما تولید اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک به دهه ۱۹۶۰ برمی‌گردد. در این دوره، پژوهشگران نظامی آمریکا به دنبال روش‌هایی برای شناسایی و تأیید هویت اشخاص بودند. اولین اسکنر اثر انگشت الکترونیکی در سال ۱۹۶۹ توسط دکتر توماس کیسی، یک مهندس در کمپانی "ریترن" (Riten) طراحی و ساخته شد.
نحوه تولد اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک
در طی دهه‌ها، تکنولوژی اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک به طور قابل توجهی پیشرفت کرده است. امروزه، سه نوع اصلی اسکنر اثر انگشت وجود دارد:
-
اسکنرهای نوری: این اسکنرها از یک مجموعه‌ای از دیودهای نوری (LED) برای تولید الگویی از اثر انگشت استفاده می‌کنند. این الگو سپس توسط یک سنسور تصویر الکترونیکی ثبت می‌شود. اسکنرهای نوری اولین نوع اسکنر اثر انگشت بودند و در دهه ۱۹۸۰ رایج شدند.
-
اسکنرهای خازنی: این اسکنرها از یک صفحه‌ی خازنی برای ثبت الگوی اثر انگشت استفاده می‌کنند. وقتی انگشت روی صفحه قرار می‌گیرد، یک میدان الکتریکی ایجاد می‌شود که تغییرات آن توسط سنسورهای خازنی ثبت می‌شود. این تکنولوژی در دهه ۱۹۹۰ به بازار آمد و دقت بیشتری نسبت به اسکنرهای نوری دارد.
-
اسکنرهای اولتراسونیک: این نوع اسکنر از امواج صوتی بالا برای تولید الگوی اثر انگشت استفاده می‌کند. یک پرتو امواج صوتی روی انگشت فرستاده می‌شود و بازتاب آن توسط یک سنسور ثبت می‌گردد. این تکنولوژی در دهه ۲۰۱۰ به بازار عرضه شد و به لحاظ دقت و امنیت از دو نوع قبلی برتر است.
استفاده‌های اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک
در دهه‌های اخیر، از اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک در بسیاری از زمینه‌ها استفاده شده است. این استفاده‌ها شامل:
- کنترل دسترسی به سیستم‌های کامپیوتری
- تأیید هویت در تجهیزات بانکی مثل خودپردازها
- شناسایی مجرمان در نیروهای امنیتی و پلیس
- مدیریت حضور و غیاب کارمندان در شرکت‌ها
- تأیید هویت در گوشی‌های همراه و دستگاه‌های الکترونیکی دیگر
نتیجه‌گیری
اسکنرهای اثر انگشت بیومتریک از تاریخچه‌ای طولانی برخوردارند و به مرور زمان تکنولوژی آن‌ها پیشرفت کرده است. امروزه، این اسکنرها به عنوان یکی از موثرترین روش‌های شناسایی و تأیید هویت افراد مورد استفاده قرار می‌گیرند. با پیشرفت‌های روزافزون تکنولوژی، انتظار داریم که این روش‌های بیومتریک در آینده به صورت گسترده‌تری در زندگی روزمره مردم مورد استفاده قرار گیرند.